Unë e desha përtej vdekjes,
Ashtu dashurova unë
Edhe prap s'ia fal dot vetes:
S'i s'e desha pak më shumë...

Pak më shumë ku shpirti thyhet,
T'i them ndarjes: - Prit, ca pak...
Të gënjejmë mallin që s'shuhet,
... Kujtimin të gënjejmë pak.

Përtej vdekjes, përtej botëve,
Atje ku nis "ca pak" tjetër,-
Atij që më rri mes Zotave:

"Si s'të desha pak më tepër...".

Zemra qan se dikush i dha nje premtim.
nga i cili pa lot dhe zhgenjim.
Kjo zemer s'ka rreshtur kurre se rrahuri per ty,
kurre ska rresht se lotuari kur mori vesh se sdo jemi bashk te dy.
Edhe nese zemra ne boten tjeter do te jet harruar,
ajo serish nuk ka p[er te te kujtuar.

Në të marrtë malli për mua,
dil shëtit më këmbë njëherë,
nëse era nis të fryjë
dorën time do kesh ndjerë.

... Tek të prek pakëz mbi ballë,
e kërkon t´i japësh dorë,
kur dy vetë vazhdojnë e duhen
mos kërko të gjesh fajtor.

Në të marrtë malli për mua
e dritares sheh veç shi,
mos më thuaj kurrë s´ke qarë
se prej vjeshte je dhe ti.

Ndaj dhe xhamin mos e mbyll
lëre shiun të të lagë,
e çdo zënkë sido të jetë,
ta vulosim mbi një varg!